sen mutlu herkes mutlu

Mutluluk denen şey elle tutulur,parayla alınır,birinden borç olarak istenir birşey olmadığı için herkes kendi mutluluğunu kendi elde etmeye çalışır.Ama kimse tam olarak istediğine kavuşamaz.En yakınınızdaki birine bir derdinmi var diye sorsanız herhalde o sohbetin sonu gelmez.Ama insanların mutluluğu etrafındaki kişilere bağlıdır.Çünkü mutluluk bulaşıcı bir hastalıktır.Sabah iş ya da okul çevrenize bir bakın.Etrafınızdaki insanlara pozitif bir etki verdiğinizde onlar da bundan etkilenerek kendilerini zorlayacak ve size aynı oranda tepki verecektir.Akşam evinize gittiniz ve komşu en olmadık zamanda size sorun çıkardı.sizin o an için en büyük derdiniz o olacaktır,ya da işyerinde patronunuzdan fırça yediniz,belki de okul da öğretmeninizden.Bunlar sizin düşünce sisteminizi günlük olarak ayarlayıp bakış açınızı etkileyecektir.Bu  da mutsuz bir gün sonucunu doğurur.Mutsuz gün sağlıksız düşünen beyninize yanlış kararlar aldıracak ve sizin daha da mutsuz olmanıza sebep olacak.

Kendimizi bulunduğumuz çevreden izole ederek yaşayamayacağımıza göre bunlarla başa çıkmasını öğrenmeliyiz.Ailenizden başlayarak bir mutluluk çemberi oluşturun derim ben.Bunu da dışarıdaki dünyanıza entegre etmeyi başarırsanız ufacık şeylerden mutlu olmayı öğrendiğiniz gibi size sorun olduğunu düşündüğünüz sıkıntıları da dert etmediğinizi göreceksiniz.Acaba doğru mu düşünüyorum?